قدس آنلاین- حسین سپاهی : هنگامی‌که رئیس‌جمهوری در نخستین سفر خود به سیستان و بلوچستان بر این موضوع تأکید کرد که شهروند درجه‌دو نداریم روزنه امید در دل بسیاری از مردم روشن شد اما با سفری به جنوب این استان می‌توان به درجاتی پایین‌تر از شهروند درجه ۲ دست یافت زیرا مردم از حداقل‌های زندگی مانند برق، آب، بهداشت و راه محروم هستند.

آبشخور مشترک حیوانات و انسان‌ها

مجموعه دلگان ها  از توابع بخش نگور و در ۷۵ کیلومتری شهرستان چابهار دارای دو هزار نفر جمعیت در استان سیستان و بلوچستان قرارگرفته است که آبشخور حیوانات و ۱۴ روستا با عنوان مجموعه دلگان ها یکی شده است.

شاید برای ساکنان شهرها کمی غیرقابل‌باور باشد اما واقعیت این است هنگامی‌که با مسوولان روزنامه قدس برای مشاهده مشکلات مردم عازم این منطقه می‌شویم دوربین و دیدگان خبرنگاران مهر تائید بر محرومیت مردم این منطقه می‌زند.

با محمدحسن رئیسی یکی از معتمدان شهرستان چابهارعازم بخش دشتیاری و نگور و روستای شیخ چراغ  که مرکزیت روستاهای  مجموعه دلگان ها را دارد رهسپار می‌شویم.

هنگام رسیدن به روستا مردم بلوچ و «شیخ شیران رخش» یکی از معتمدین  و رئیس شورای حل اختلاف شماره یک بخش نگور به استقبال ما می‌آیند.

استقبال گرم این مردم علی‌رغم کمبودها و مشکلاتشان نشان‌دهنده اعتماد آنان به‌نظام  است که با همه کمبودها، گلایه‌ها و مشکلات خود شکر گذار و  دوستدار نظام مقدس جمهوری اسلامی  هستند و البته امیدوارند تا مشکلاتشان حل شود.

۱۵ لیتر آب سهمیه روزانه یک خانواده

مجموعه روستاهای دلگان ها  توسط اب و فاضلاب روستایی چابهار با  تانکر سیار آب‌رسانی می‌شود که به هر خانوار ۱۵ لیتر آب بیشتر در روز اختصاص نمی‌یابد.

در این روستاها  مردم به علت  کمبود آب آشامیدنی  در کنار گودالی که در زمان بارندگی از آب باران پرشده بود و در اصطلاح محلی به آن «هوتک» گفته می‌شود جمع می‌شوند تا نیازهای خود را از این گودال آب برطرف کنند.

چاله‌های پر از آب گل‌آلود  سهم  این روستاها از تأمین آب آشامیدنی است و هوتک ها محلی برای تأمین آب شست و شوی لباس، حمام و حتی آشامیدن آب تبدیل‌شده است.

دورادور هوتک را زنان و دخترانی تشکیل می‌دهند که از این آب گل‌آلود برای شست و شوی لباس و حمام بهره می‌گیرند و البته آب آشامیدنی نیز به‌ناچار از همین مکان تأمین می‌شود.

نبض زندگی در هوتک می‌زند

شیخ شیران رخش رئیس شورای حل اختلاف  شماره یک نگور در گفتگو با خبرنگار ما  می‌گوید: در روستای ما امکاناتی مثل برق، راه ،آب و بهداشت  وجود ندارد و من که تمام عمرم را در اینجا گذرانده‌ام انتظار دارم مسئولان بیایند سرکشی کنند و با تخصیص اعتبار به این بخش  مشکلاتمان علی‌الخصوص آب آشامیدنی را به حداقل برسانند.

وی افزود: آب مایه حیات است وزندگی بدون آب امکان ندارد با توجه به خشک‌سالی‌های اخیر و خشک شدن آب‌های برکه‌ها هوتک ها مردم اکثر روستاها  ازنظر تأمین آب در مرحله بحرانی قرارگرفته‌اند.

شیخ شیران رخش ادامه می‌دهد: آب  و فاضلاب روستایی هرروز به هر خانوار ۱۵ لیتر آب می‌رساند که متأسفانه جوابگوی مردم نیست و انحا مجبورند از  آب  هوتک ها که بسیار گندیده و بودار است به‌اجبار استفاده کنند.

چاله‌های پر از آب گل‌آلود سهم  روستائیان برای تأمین آب آشامیدنی است و هوتک ها محلی برای تأمین آب شست و شوی لباس،حمام و حتی آشامیدن آب تبدیل‌شده استوی می‌افزاید: سرانه آب  برای اهالی روستاهای بخش دشتیاری حتی اگر ۱۰ نفر جمعیت داشته باشند فقط ۱۵ لیتر در روز است اما هیچ شخصی نمی‌پرسد این آب را کجا و چگونه باید مصرف کرد؟

وی می‌گوید این در حالی است  که  هر خانوار  دارای چندین دام است  که منبع درامد آن‌ها و معیشتی مردم هستند و باید نیاز خود را از هوتک ها تأمین کنند.

وی ادامه می‌دهد: این بخش  مشکلات فراوانی دارد و برای حل مشکل آب، چندین بار به مسئولان مراجعه کردیم هر بار قول پیگیری و حل مشکلات را دادند ولی تاکنون اقدامی انجام‌نشده است.

انتظار از رئیس‌جمهور

اهالی بخش  دشتیاری  و نگور می‌گویند: آقای روحانی ما وقتی رأی خود را در صندوق انداختیم امیدوار به دستگیری از سوی شما بوده‌ایم، بنابراین عاجزانه می‌خواهیم به مناطق محرومی همچون دشتیاری و نگور نگاه ویژه داشته باشید.

این اهالی می‌گویند: از مسوولان این انتظار راداریم بیش‌ازپیش به روستاهای دوردست توجه کنند خصوصاً ما که در نقطه صفر مرزی بدون امکانات پزشکی، برق، آب زندگی می‌کنیم توجه جدی و ویژه داشته باشند.